Αμερική, μία λέξη, χιλιάδες εμπειρίες! Όλα ξεκίνησαν μερικά χρόνια πριν όταν και αποφάσισα να αφήσω την Ελλάδα για ένα καλύτερο ακαδημαϊκό και αθλητικό μέλλον. Ήταν 1η Αυγούστου όταν μου χτύπησαν την πόρτα από την courier και μου έφεραν το περιβόητο i20 ώστε να μπορέσω να εκδώσω την μαθητική μου βίζα για να εισέλθω στις ΗΠΑ. Ποτέ δεν πίστευα ότι αυτή η απόφαση θα με γέμιζε με τόσες πολλές όμορφες αναμνήσεις. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι.
Καλωσόρισμα με σουβλάκια και οι πρώτες εντυπώσεις
Έκλεισα ραντεβού με την αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα για την έκδοση της βίζας την επόμενη μέρα και στις 10 Αυγούστου πέταξα για το φημισμένο Σικάγο, την πόλη που ο Michael Jordan έγραψε ιστορία με τους Chicago Bulls! 17 ώρες ταξίδι! Από την Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, έπειτα στο Μόναχο και μετά στον τελικό μου προορισμό, το Σικάγο. Πριν καν προσγειωθεί το αεροπλάνο, κοιτούσα έξω τους ουρανοξύστες και να σκέφτομαι από μέσα μου ‘Που ήρθα θεέ μου; Μάλλον είναι η αρχή για να πετύχω κάτι καλό’.
Στο αεροδρόμιο με περίμενε ο Ελληνοαμερικανός προπονητής που είχα στο UIC. Ο Μίνος Βλαμάκης. Πήρα τις βαλίτσες μου και ξεκινήσαμε για το πανεπιστήμιο, αλλά πριν φτάσουμε κάναμε και μια στάση στο Greek Town ώστε να φάμε σουβλάκια. Αυτό ήταν και το καλωσόρισμα στην Αμερική! Συνεχίσαμε για τα dorms του πανεπιστημίου όπου συνάντησα έναν άλλον Έλληνα -αδερφό πλέον- Σωκράτη Βασίλα. Μπήκα στους ξενώνες και… χάζεψα, ένα κτήριο με τέσσερις πύργους.
Την πρώτη φορά με βοήθησαν οι υπεύθυνοι να βρω το δωμάτιο αλλά για τις επόμενες 4-5 μέρες χανόμουν και πήγαινα στους άλλους πύργους! Την επόμενη μέρα είχαμε πρωινή προπόνηση στις 9. Ήμουν στο πόδι από τις 5, λόγω του jet lag και μέσα στο άγχος. Δε θα σας πω ψέματα, με έπιασε μια τρέλα και εκεί πέρασαν σκέψεις από το μυαλό μου να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα, χωρίς ακόμη να έχω ζήσει τίποτα. Τις ξεπέρασα πολύ γρήγορα, έπρεπε απλά να μπω σε διαφορετικούς ρυθμούς ζωής και να συνηθίσω την αμερικανική κουλτούρα.
Δυο μέρες μετά, έφτασε και ο τρίτος Έλληνας των UIC Flames. O συγκάτοικος μου στα dorms -κι αδερφός πλέον- Δημήτρης Σιλβεστριδης. Συμπλήρωσε την τριάδα των, ‘The Greeks’ όπως μας αποκαλούσαν οι συμπαίκτες μας. Όταν έβλεπαν έναν από τους τρεις πάντα ρωτούσαν -όχι μόνο οι συμπαίκτες μας αλλά και άλλοι student-athletes- που είναι οι άλλοι δυο; Είχε πλάκα. Όταν περπατούσαμε στο Campus ακούγαμε από μακριά: GREEEEEEKS. Ήταν κάποιος ή κάποιοι που θέλανε να τους περιμένουμε για να μας χαιρετήσουν ή να περπατήσουν μαζί μας προς την τάξη.
Ήταν εύκολο να κάνουμε νέες παρέες. Ίσως να έπαιξε ρόλο πως και οι 3 είμαστε ανοιχτοί σαν άνθρωποι, είτε επειδή όλοι θέλουν να μάθουν για την Ελλάδα και την ελληνική κουλτούρα μας. Μας πλησίαζαν από μόνοι τους. Καταλήξαμε, το D507A, το δωμάτιο μου να γίνει το σημείο συγκέντρωσης για πολλά άτομα. Είχε μπει για καλά στο νόημα της υπέροχης ζωής του student-athlete.
Το… σοκ και η Αργεντινή του Μέσι
Έφτασε η ώρα για το πρώτο ταξίδι στο Spokane, Washington και στο Gonzaga University. Συνειδητοποίησα πως ζουσα κάτι πρωτόγνωρο. Το ξενοδοχείο ήταν ανάλογο με αυτά που διαμένουν ομάδες επιπέδου Champions League, ο ιματισμός της ομάδας σε άλλο επίπεδο, ενώ η οργάνωση να ξεπερνούσε κατά πολύ πολλές ΠΑΕ της Ελλάδας. Έχοντας την εμπειρία από τα ελληνικά γήπεδα, επειδή έπαιζα στην Κ20 του Ηρακλή, δε σας κρύβω πως έπαθα σοκ στην αρχή! Ο χλοοτάπητας στο γήπεδο ήταν πολλά επίπεδα ανώτερος από μεγάλα στάδια στην Ελλάδα. Φανταστείτε ήταν σε τέτοια κατάσταση που μου είχε δώσει την εντύπωση ότι ήταν πλαστικός τάπητας. Αλλά προφανώς και τα μάτια μου με ξεγελούσαν. Αργότερα τα συνήθισα όλα αυτά, βλέπετε οι εγκαταστάσεις των περισσοτέρων πανεπιστήμιων στην D1 της NCAA είναι σε τοπ επίπεδο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και το UIC! Η Εθνική Αργεντινής του 2016, των Messi, Aguero, Di Maria, Mascherano και πολλών ακόμα προπονήθηκε στο γήπεδο οπού εμείς παίζαμε αγώνες, ώστε να είναι έτοιμη για τους αγώνες του Copa America 2016. Επίσης οι εγκαταστάσεις του UIC στο μπάσκετ που λαμβάνει χώρα το NBA Draft Combine κάθε χρόνο είναι το γήπεδο που επιλέγει ο σταρ του ΝΒΑ Derick Rose για τις ατομικές του προπονήσεις. Δε θα ξεχάσω πως στο Credit Union 1 Arena του UIC είχα πετύχει τον Παναγιώτη Γιαννάκη και δεν έχασα την ευκαιρία να βγω μια φωτογραφία μαζί του.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σε πολλά ακόμη πανεπιστήμια των ΗΠΑ που διαθέτουν κορυφαίες εγκαταστάσεις. Για παράδειγμα τα δύο πανεπιστήμια που έχει αγωνιστεί η αδερφή μου Όλγα Στράντζαλη, το UCLA και το University of Miami, έχουν φιλοξενήσει ανάλογης εμβέλειας σταρ. Στο UCLA πραγματοποίησε την προετοιμασία της η Ρεάλ Μαδρίτης όταν έπαιζε σε αυτήν ο Cristiano Ronaldo και στο University of Miami προπονούνταν τα καλοκαίρια ο πρωταθλητής ΝΒΑ με τους Cavaliers Kyrie Irving. Και μόνο που γνωρίζεις ότι έχεις μοιραστεί το ίδιο γήπεδο και τα ίδια αποδυτήρια με τέτοιους αθλητές νιώθεις δέος.
Το φαγητό στην Αμερική, οι προπονήσεις και τα μαθήματα
Σχετικά με την κουλτούρα στην Αμερική, ένας υποψήφιος student-athlete πρέπει να γνωρίζει πως είναι τελείως διαφορετική από την δική μας. Τρανό παράδειγμα το φαγητό. Τρώνε πολύ απ’ έξω και κυρίως fast food. Και εγώ στην Αμερική άρχισα να τρώω περισσότερο αλλά με τόση προπόνηση που κάναμε, και με τους αγώνες σίγουρα έπρεπε να καταναλώνω πολλές θερμίδες ημερησίως.
Είναι αλήθεια πως οι προπονήσεις είναι πολύ δυνατές και τα μαθήματα εξίσου απαιτητικά, ωστόσο όταν είσαι student-athlete σε ένα πανεπιστήμιο των ΗΠΑ, υπάρχει κατανόηση από τους καθηγητές. Σε αντιμετωπίζουν ως έναν εκπρόσωπο του πανεπιστημίου και αναγνωρίζουν ότι αγωνίζεσαι γι’ αυτό. Όμως και οι υπόλοιποι μαθητές σε σέβονται και σε κοιτάζουν διαφορετικά. Πολλές φορές, μάλιστα, ζητάνε να φωτογραφηθούν μαζί σου, θέλουν να έχουν κάποιοι ενθύμιο γιατί είναι πιθανό κάποιοι από εμάς να ακολουθήσουν επαγγελματική καριέρα.
Τα πάρτι, τα ταξίδια, οι εμπειρίες ζωής
Όσον αφορά το κομμάτι της διασκέδασης, τα πάρτι η αλήθεια είναι πως είναι ένας όμορφος τρόπος διαφυγής από την ρουτίνα των προπονήσεων. Είναι ακριβώς όπως στις ταινίες και το καλό είναι ότι συνήθως γίνονται πάρτι μόνο για τους αθλητές οπότε οι περισσότεροι γνωρίζονται μεταξύ τους. Άλλοι τρόποι διασκέδασης ήταν οι συγκεντρώσεις σε σπίτια, βόλτες στην πόλη και bowling. Όμως επειδή εγώ είχα… τρέλα για το ποδόσφαιρο πολλές φορές στον ελεύθερο μου χρόνο, πήγαινα για εξτρά προπόνηση, για ποδοβόλεϊ ή γυμναστήριο. Όταν άλλαξα πανεπιστήμιο και πήγα στο UTRGV συνέχισα στον ίδιο ρυθμό. Ήμουν τυχερός γιατί και εκεί συνάντησα άλλους δύο Έλληνες. Τον Ηλία Κοσμιδη και τον Πέτρο Αγιασιώτη.
Όμως αν μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω την εμπειρία της Αμερικής με λέξη θα πω απλώς πως είναι κάτι ‘’τρελό’’. Μέσα σε 4 χρονιά επισκέφτηκα πάνω από 15 πολιτείες και πόλεις όπως το Μαϊάμι, Λος Αντζελες, Σαν Φρανσίσκο, Σιατλ, Φοίνιξ, Χιούστον, Σαν Αντονιο, Όστιν, Σικάγο, Ιντιαναπολις, Ντενβερ, Σαλ Λεικ Σιτι, Ορλαντο και την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ, το Λας Βεγκας. Απίστευτες εμπειρίες….! Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω αγώνες του NBA, America Open στο τένις, MLS αλλά και MLB (Baseball). Πανηγύρισα με όλο το Σικάγο τον τίτλο των Chicago Cubs μετά από σχεδόν 100 χρονιά. Εκατομμύρια κόσμος στους δρόμους. Πραγματικά απίστευτο, μου θύμισε στιγμές από το Euro 2004 όταν η Εθνική μας αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο, αλλά με πολύ περισσότερο κόσμο στον δρόμο. Για την ακρίβεια πέντε εκατομμύρια άνθρωποι είχαν βγει στους δρόμους. Ελικόπτερα πάνω από την πόλη για να τραβήξουν πλανά για την τηλεόραση και αστυνομικούς να ζητωκραυγάζουν.
Θεωρώ την εμπειρία του student-athlete μαγική, κάτι που πρέπει να τη ζήσεις αν σου δοθεί η δυνατότητα. Κι αν δεν αντέχεις τις 10ωρες πτήσεις όπως εγώ, η λύση είναι απλή: κατέβασε 8-9 ταινίες για να περάσει η ώρα…
Δημήτρης Στράντζαλης, Sports Consultant AZ Sport Scholarships
