Πίσω στο 2016, όταν ο Δημήτρης Τοπουζλής έπαιρνε τη μεγάλη απόφαση να αφήσει πίσω την οικογένειά του, τους φίλους του, τον Άρη και το ελληνικό ποδόσφαιρο, δε γνώριζε επακριβώς τι θα συναντήσει στις ΗΠΑ.
Βλέπετε, ακόμη τότε η AZ Sport Scholarships ήταν στα σπάργανα και δεν υπήρχαν πολλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές που θα μπορούσε να δώσουν feedback και πληροφορίες στον πιτσιρικά Τοπουζλή!
Ως εκ τούτου, ήταν λογικό ο νεαρός ταλαντούχος Θεσσαλονικιός να… πέσει σχεδόν σε όλα έξω -σε αυτά που περίμενε και σ’ αυτά που συνάντησε τελικά- και να βιώσει μια μεγάλη θετική έκπληξη, αγωνιστικά και ακαδημαϊκά, από την ημέρα που το αεροπλάνο του προσγειώθηκε στην Αμερική.
Τέσσερα χρόνια μετά, καθώς ολοκληρώνει το πτυχίο στα Οικονομικά, με σπουδαίες εμπειρίες πλέον στη φαρέτρα του και με το περιβραχιόνιο του αρχηγού των Wilmington Wildcats να κοσμεί το μπράτσο του στην senior σεζόν του, ο Τοπουζλής είναι σε θέση να γίνει αυτός συμβουλάτορας για κάθε νέο ταλαντούχο αθλητή που θέλει να δοκιμάσει στις ΗΠΑ ως student/athlete.
Ο 22χρονος αμυντικός μέσος, που ξεκίνησε στην 11αδα του ελληνικής καταγωγής προπονητή Nick Papanicolas σε όλα τα ματς της regular season και των playoffs αποχαιρετά το NCAA με μία από τις πιο ξεχωριστές διακρίσεις που μπορεί να πετύχει ένας student/athlete, αφού κατέκτησε το CACC Men’s Soccer Top XVI Award βγάζοντας GPA 3.9!
Στο καθαρά αγωνιστικό τομέα, οι εκπληκτικοί Wildcats ολοκλήρωσαν τη σεζόν στην κορυφή της περιφέρειάς τους με συνολικό ρεκόρ 17-3-1 και κατόρθωσαν να σκοράρουν 4.33 γκολ ανά αγώνα πραγματοποιώντας μια από τις καλύτερες πορείες στην ιστορία τους!
Δημήτρη, καταρχάς συγχαρητήρια για τις εμφανίσεις σου. Αρχικά θέλω να γυρίσεις το χρόνο το 2016 και να μου πεις, αν αυτό που περίμενες φεύγοντας από Ελλάδα και τον Άρη για να παίξεις στις ΗΠΑ, ήταν κοντά με αυτό που συνάντησες τελικά;
Νιώθω ότι τίποτα απ’ όσα περίμενα δεν ίσχυε στην πραγματικότητα. Περίμενα το επίπεδο ποδοσφαίρου και προπονήσεων κατώτερο, αλλά στη πραγματικότητα είναι πολύ καλό. Βέβαια αυτό έχει να κάνει και με την κάθε ομάδα και το κάθε πανεπιστήμιο, αφού οι διαφορές ανάμεσα στα καλά ποδοσφαιρικά πανεπιστήμια και στα όχι τόσο καλά είναι τεράστια. Την καθημερινότητα μου δυσκολευόμουν να τη φανταστώ γιατί ήταν κάτι τελείως άγνωστο. Περίμενα κάτι παρόμοιο με τη ζωή του φοιτητή στην Ελλάδα, αλλά είναι πολύ διαφορετική, αφού μέσα στη βδομάδα υπάρχει ουσιαστικά πολύ λίγος προσωπικός χρόνος. Όλα περιτριγυρίζονται από το μάθημα και το ποδόσφαιρο. Το επίπεδο μαθήματων δεν θα πω ότι το περίμενα κατώτερο, αλλά θα πω ότι το περίμενα δυσκολότερο. Στην πραγματικότητα αν κάνεις όλα όσα χρειάζονται, δηλαδή διαβάζεις συμμετέχεις και κάνεις τις απαραίτητες εργασίες, περνάς εύκολα. Αν κάνεις και το κάτι παραπάνω τότε οι καλοί βαθμοί και οι διακρίσεις αρχίζουν να έρχονται.
Περιέγραψε μια ιδιαίτερη/όμορφη στιγμή που έχεις ζήσει αυτά τα τέσσερα χρόνια και θα μείνει στο μυαλό σου.
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω μια μόνο στιγμή. Οι στιγμές που ξεχωρίζω είναι τα ταξίδια προετοιμασίας που κάνουμε με την ομάδα, καθώς συνάντησα μέρη που έβλεπα μόνο στις ταινίες, μαζί με μερικούς από τους καλύτερους μου φίλους. Σε αυτά τα ταξίδια είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι είναι ταξίδια προετοιμασίας και είμαστε εκεί για έναν σκοπό, αλλά πάντα ο προπονητής θα μας δώσει και λίγο ελεύθερο χρόνο για εμάς, όπου μπορούμε να δούμε κάποια αξιοθέατα και να περάσουμε καλά, σε λογικά πάντα πλαίσια.
Μετά από τέσσερα χρόνια, τι συμβουλή θα έδινες σε έναν Έλληνα student/athlete που ετοιμάζεται να κάνει το βήμα και να αγωνιστεί στην Αμερική;
Δε νομίζω ότι θα έλεγα πολλά. Θα έλεγα απλά καν’ το, γιατί το τι θα κερδίσεις είναι απερίγραπτο. Αυτή τη στιγμή είμαι κοντά στο να πάρω το πτυχίο μου ενώ παράλληλα παίζω και ποδόσφαιρο, πράγμα σχεδόν αδύνατο στην Ελλάδα, και εκτός αυτού, έχω φίλους από όλο τον κόσμο και την εμπειρία του να ζω καθημερινά με ένα πολυπολιτισμικό γκρουπ φίλων, που σου ανοίγει τους ορίζοντες. Σου ανοίγει πόρτες όχι μόνο στην Ελλάδα και στην Αμερική, αλλά σχεδόν παντού στον κόσμο. Οι φιλίες που κέρδισα μέσα σε αυτά τα χρόνια δε συγκρίνονται με τίποτα άλλο.
Κάποια παιδιά από Ελλάδα, ανεξαρτήτως επιπέδου, συναντούν δυσκολίες στην προσαρμογή. Πες μας για τη δική σου περίπτωση και πως τα κατάφερες να παραμείνεις και να διακρίνεσαι σήμερα με την ομάδα του Wilmington;
Το έχω ακούσει και εγώ αυτό από αρκετά παιδιά, αλλά προσωπικά δεν είχα καμία δυσκολία. Σε γενικές γραμμές, είμαι εύκολος χαρακτήρας και προσαρμόζομαι γρήγορα, αλλά δεν νομίζω ότι έπαιξε πολύ ρόλο αυτό. Νομίζω το κλίμα της ομάδας έκανε τη διαφορά, αφού είμαστε μια πολύ κλειστή ομάδα και όλοι είναι πολύ κοντά μεταξύ τους. Επίσης, με το που ήρθα γέμισε αμέσως οι καθημερινότητά μου με προπονήσεις και μαθήματα, και όταν είσαι απασχολημένος και με στόχους, δεν νιώθεις ότι σου λείπει κάτι, γιατί όλα κινούνται τόσο γρήγορα, που πριν καν το καταλάβεις έρχονται τα Χριστούγεννα, το καλοκαίρι, η ακόμη και το τέλος των σπουδών σου. Θυμάμαι σα χθες την πρώτη μέρα που πάτησα Αμερική.
Τέλος, θέλω να μας πεις για τη συμβολή της AZ Sport Scholarships στην πορεία σου μέχρι σήμερα.
Ο Άρης Ζαφειράτος εκτός του ότι βοήθησε στο να βρω πανεπιστήμιο που ταιριάζει τις ανάγκες μου, ήταν κοντά μου και ως άνθρωπος. Πάντα ενδιαφερόταν για την πορεία μου και πάντα ήταν εκεί να με συμβουλεύει στα προβλήματα μου. Δεν είναι μόνο οι υπηρεσίες που προσφέρει, αλλά και η υποστήριξη όλα αυτά τα χρόνια, παρότι ο ρόλος του είχε ουσιαστικά τελειώσει. Συνεχίζει και βοηθάει, πλέον ως φίλος.
